In Groningen werken overheden en onderzoekers aan een geheel nieuw concept: gebruik geen nieuwe klei, maar bouw en verstevig dijken met gebiedseigen materiaal in de vorm van weggevangen en gebaggerd slib. Recent ontdekten onderzoekers een nieuw fenomeen bij een proefdijkje. Een slibdijk legt koolstof vast, waardoor minder CO2 ontwijkt.

Het project ‘Vitale kust Eemsdelta’ richt zich op het verbeteren van het ecosysteem. Doel is om van de Eems-Dollard een goed functionerend estuarium te maken. Het IKW-project richt zich met name op natuurherstel door binnen projecten te werken aan natuurontwikkeling. Dit gebeurt door het te veel aan slib uit het water te verwijderen en in te zetten als materiaal voor andere functies. Het gaat om gigantische hoeveelheden slib die op termijn uit het water worden onttrokken. Het is belangrijk voor dat slib toepassingen te vinden, zoals het versterken van dijken, het produceren van bouwmaterialen en ophogen van landbouwgronden. Een kansrijke optie is de omzetting van slib tot klei voor het versterken van de Waddendijken.

De pilot Kleirijperij, dat onderdeel uit maakt van het project Vitale kust Eemsdelta, onderzoekt op twee locaties de mogelijkheden hiertoe. Dit gebeurt onder meer via drainage, beplanting en het regelmatig in beweging brengen van het materiaal in combinatie met ontwatering, ontzilting en vermindering van de hoeveelheid organisch stof van het slib. Op diverse plekken in Nederland en in het buitenland is veel interesse voor de aanpak en de resultaten van de pilot.

In MilieuMagazine nr. 1-2021 staat een artikel over het produceren van steekvaste dijkenklei uit slib en bagger uit de Eems-Dollard.

Download

Een dijk van slib